Alle huwelijken van de dochters van wijlen koningin Juliana en wijlen Prins Bernhard hebben heel wat stof doen opwaaien. Dat hun oudste dochter Beatrix in het huwelijksbootje stapte met de Duitse edelman Claus van Amsberg lag zelfs bijna twintig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog nog erg gevoelig in Nederland. En ook dat haar zus Margriet met de burgerjongen Pieter van Vollenhoven trouwde, baarde heel wat opzien.
Maar het eerste huwelijk dat stof deed opwaaien in het Oranje-gezin was dat van Juliana’s en Bernhards tweede dochter Irene. Zij trouwde immers met de Spaanse Carlistische troonpretendent Carlos Hugo de Bourbon de Parme en bekeerde zich daarvoor als protestantse zelfs tot de Rooms-Katholieke Kerk.
Uit de dagboeken van een voormalig topambtenaar waarop Weekend de hand kon leggen, blijkt nu zelfs dat de spanningen omtrent dit huwelijk zo hoog opliepen dat prins Bernhard zijn aanstaande schoonzoon zelfs opbelde en hem zei dat ze het maar eens op de vuist moesten uitvechten. Gelukkig bekoelde de situatie uiteindelijk alsnog, en bleef Carlos Hugo ook na zijn scheiding van prinses Irene tot aan zijn dood een erg welkome en graag geziene gast aan het Nederlandse Hof.
