“Ik ben vanbinnen nog altijd dezelfde gebleven. Mijn ziel en mijn ogen zijn hetzelfde”, blikt Gordon in MAX Magazine terug op de beginperiode van zijn carrière waarin hij, in 1991, een hit scoorde met het nummer ‘Kon ik nog maar even bij je zijn’.
“Maar de werkelijkheid is wel dat ik in die periode maar heel weinig heb kunnen genieten van het succes”, vertelt de zanger. “Het was allemaal te groot. Alles ging langs mij heen. Ik hoor het nog zeggen en ik zie het nog in de kranten staan: ‘De beste zanger van Nederland is opgestaan’”, aldus Gordon.
“Ik kreeg zelfs de Zilveren Harp uitgereikt”, gaat hij verder. “Kortom, het was een opeenstapeling van complimenten. Tot op het moment waarop ik publiekelijk én ongevraagd ‘uit de kast werd gehaald’ door Catherine Keyl”, besluit Gordon.
